Rozdział 11

 Przygotowania do ślubu szły pełną parą, byłem w nie strasznie zaangażowany mimo przygotowań do mundialu. Termin ustaliliśmy na 7 czerwca czyli nie cały tydzień od meczu otwarcia. Świadkową Anny była Mia a moim  świadkiem Lucas.

Na kilka dni przed ceremonią Mama postanowiła sprawdzić czy aby na pewno jej syn wszystko załatwił
- Davidku chodź tu. – zawołała mnie
- Tak mamo? - zapytałem
- Na pewno wszystko załatwione?
- Na pewno.
-Obrączki, ksiądz, kościół, sala, tort, catering, goście, samochód, zespół, kamerzysta, fotograf - zaczęła wyliczać kobieta
- Obrączki ma już świadek, ksiądz opłacony, kościół ozdobiony, sala też, tort przyjedzie w sobotę rano, catering ma być od razu na sali, goście potwierdzeni, samochód przyozdobimy w sobotę rano, zespół będzie godzinę przed weselem, fotograf i kamerzysta będą godzinę przed ślubem . - coś jeszcze?
- Nie synku, stresujesz się?
- Nawet nie, tak bardziej to się cieszę.
- To dobrze. Gdzie masz garnitur?
- W pokoju. Daj spokój mamo będzie dobrze. – powiedziałem i się uśmiechnąłem. Po chwili dodałem. – Idę do domu Mii zobaczyć jak tam Ann i na kawalerski.
- W porządku synku, tylko wróć na obiad. 
- Mamoo, nie mam pięciu lat. – odpowiedziałem i wyszedłem.

Dom Mii nie był daleko dlatego po około 15 minutach spacerku byłem na miejscu. Wszedłem do środka i powiedziałem :
- Cześć dziewczyny.
- Aaaa!  Ania  chowaj się David idzie – wrzasnęła dziewczyna
- Czemu? Co się stało?
- To ty nie wiesz że nie ogląda się panny młodej w sukni przed ślubem?
- No wiem.
- No to co się głupi pytasz?
- Bo lubię.  
- Cześć Kochanie. – powiedziała Anna wychodząc z pokoju.
- Hej – odpowiedziałem i pocałowałem ją na powitanie.

Kilka minut później przyszedł Lucas nucący : „Co ja zrobiłem że się ożeniłem, chyba pijany byłem” za co dziewczyny spiorunowały go wzrokiem. Spędziliśmy razem całkiem miłe popołudnie by później móc rozdzielić się na swoje wieczory. Na moim kawalerskim była cała reprezentacja i większa połowa Chelsea. Podobno było fajnie, ale jakoś po północy urwał mi się film. Na szczęście Lucas pilnował żebym nie zrobił nic głupiego.

 Dzień przed ślubem obudziłem się z kacem w mieszkaniu Piazona. Dzień zleciał całkiem normalnie, ale pod wieczór zacząłem się jednak stresować. To była masakra. Dostałem lekkiej histerii. uratował mnie Luc, uspokajając że wszystko będzie dobrze i że on tego dopilnuje. Tego wieczoru to on był jedynym ogarniętym w naszej paczce. 

Ślub miał być o 15 a ja obudziłem się 10 godzin wcześniej zniecierpliwiony co skutkowało drzemką na około 4 godziny przed ceremonią.  O godzinie 14 pod mój dom przyjechał fotograf i kamerzysta, co oznaczało że czas się zbierać. Wbiłem się w garnitur i poszedłem do samochodu przystrojonego przez Lucasa i moją mamę. Jadąc po Annę Lucas znów nucił „co ja zrobiłem że się ożeniłem” ale widząc moją reakcję się uspokoił. Kiedy zobaczyłem Annę w sukni ślubnej zaniemówiłem. Pojechaliśmy do kościoła. Całą ceremonię czekałem tylko na przysięgę. Po słowach: „Co Bóg złączył człowiek niech nie rozdziela” byłem już naprawdę szczęśliwy. Po wyjściu z kościoła zostaliśmy obsypani ryżem i płatkami róż.

Wesele zaś trwało do białego rana, podczas oczepin krawat i welon złapali Luc i Mia. Podczas gdy wszyscy się śmiali „Lucas wy następni” Luca uklęknął przed Mią i się jej oświadczył.

Podróż poślubną planowaliśmy dopiero po mundialu więc od poniedziałku wróciliśmy do codziennego życia.

 

Rozdział 10

Hej. Jest to przedostatni rozdział na tym blogu, ponieważ skoro David odchodzi to jest idealny moment by zakończyć to opowiadanie. Rozdział może krótki ale dużo się w nim dzieje. Miłego czytania :)

******************

Kilka dni później

***********

David

Co ten pajac Rafael dalej robi w MOIM domu? Okej, zgodziłem się na kilka dni ale nie ponad dwa tygodnie. Nie ma mowy. Tak dalej nie będzie. Wziąłem jego walizki z zaniosłem na dół do hallu i zostawiłem na nich kartkę na której napisałem : „Znikaj z naszego życia ty śmieciu. Nie chcę cię tu więcej widzieć. Jeżeli po moim powrocie te twoje pedalskie walizeczki będą znów w MOIM mieszkaniu, to wylądują razem z tobą w Tamizie. Pozdro – David” Po tym zdarzeniu Rafa zostawił nas w spokoju. Powiedziałem o wszystkim Annie, która nawet ucieszyła się z tego faktu. Nie wiem czemu zmieniła zdanie, ale to bardzo dobrze. Od tej pory byliśmy bardzo zgodną parą.

**********************
Rok później

Wielkimi krokami zbliżał się Mundial. W sezonie 2013/2014 Chelsea nie udało się nic zdobyć. Mówi się trudno. Siedziałem sam w mieszkaniu kiedy dostałem telefon od asystenta Mou żebym jak najszybciej zjawił się na Stamford. Bez zastanowienia wsiadłem w samochód i kilkanaście minut później siedziałem w gabinecie z Romanem i z Jose, którzy oznajmili mi że PSG daje za mnie 50mln euro. Byłem w szoku. Kiedy zdążyłem pokochać ten klub i tych kibiców mam się przenieść do Paryża?

– Żartujecie sobie? – zapytałem

- Niestety David. Wszystko jest wstępnie dogadane. Taki jest football. – powiedział Abramowicz.

- No dobrze. Trudno. To ja już pójdę. – odpowiedziałem i wróciłem do samochodu.

Nie wiedziałem co o tym wszystkim myśleć. A przede wszystkim nie wiedziałem co mam zrobić. Przecież Anna nie zostawi Londynu. Może jestem głupi ale żeby ją przy sobie zatrzymać, postanowiłem się jej oświadczyć. Tak więc, udałem się do Jubilera, Kwiaciarni i zamówiłem w cateringu ulubione dania mojej ukochanej. Kiedy wróciła z pracy była nieźle zdziwiona. W końcu nie jestem typem romantyka. Po zjedzeniu kolacji poprosiłem Ann na balkon i uklęknąłem przed nią i powiedziałem :

- Anno, czy zechciałabyś zostać moją żoną?

- David, czy ty to robisz żeby mnie zatrzymać? Wiem o transferze. Powiadomili już media. Kiedy chciałeś mi o tym powiedzieć? - odpowiedziała

- A to świnie. Tak, to też jest powód moich oświadczyn. Ale głównym powodem jest to że Cię kocham i uznałem że już czas się pobrać. To jak będzie? Odpowiesz mi?

- David, no sama nie wiem.

- Mam pomysł. Weźmiemy ślub jak najszybciej. Najlepiej w Brazylii. Będzie dobrze, zobaczysz.

- No dobrze zgadzam się, ale od jutra planujemy itp.

- Oczywiście skarbie ty mój najukochańszy.  – odparłem, wziąłem Ją na ręce i zacząłem całować.

Rodział 9

 Chciałam przeprosić że przez długi czas tu nic nie pisałam. Jestem w klasie maturalnej i mam strasznie dużo nauki i nie wyrabiam :( za to w dzień meczu z kebabami macie rozdział 9 :D

 *************************

Następny dzień był dla piłkarzy bardzo pracowity, trener dał im niezły wycisk i wszyscy wrócili do hotelu padnięci. Tego dnia byłam umówiona z Mią. Powiedziała że przyjdzie ze swoim kuzynem. Zgodziłam się od razu, lecz wtedy jeszcze nie wiedziałam że jej kuzynem jest mój były chłopak Rafael. Gdy go zobaczyłam byłam nieźle zdziwiona.

• Hej Anna. - przywitała mnie Brunetka.
• No hej. - odpowiedziałam.
• To jest właśnie mój kuzyn Rafael – powiedziałyśmy jednocześnie.
• My się znamy – powiedział Rafa
• Aha. To fajnie. - powiedziała Mia i ruszyliśmy na plażę.

Dzień w towarzystwie Rafaela okazał się być całkiem miły. A spędziłam go z nim ponieważ Mia musiała wrócić do domu bo jej pies zjadł jej mamie krem na cellulit.A Mama
Mii spanikowała. Wieczorem Rafa odprowadził mnie do hotelu i pożegnał buziakiem w policzek. Niestety widział to David.

• Hej Misiu. Jak tam dzień? - zapytałam zamykając za sobą drzwi od pokoju.
• Słabo, ale twój widzę był zajebisty. - odpowiedział z sarkazmem.
• O co ci chodzi?
• O co mi chodzi? O tego fagasa przed hotelu. Kto to do cholery jest?
• Więc to jest Rafa. Kuzyn Mii a mój dawny znajomy.
• Aha, a przysięgasz że nic Cię z nim nie łączy?
• Przysięgam. Kocham Cię głuptasie,
• Wiem, Ja Ciebie też.

Brazylijczykom w Pucharze szło bardzo dobrze. Puchar Konfederacji się skończył. Wygrała oczywiście Brazylia, więc trzeba było wrócić do Londynu. Z niechęcią rozstawałam się z tamtym krajem no i oczywiście z Sao Paulo, w którym zawsze było ciepło. Nie to co w Londynie. Deszcz zimno i wieje.

###################################

David:

Wróciliśmy do Londynu i zdążyłem się przekonać że coś się zmieniło. Ja tak dalej nie umiem. Nie wiem co się stało ale Anna zmieniła się o 180 stopni. W ogóle nie spędzała ze mną czasu. Wolała Rafaela. Ten wyjazd miał nas do siebie zbliżyć a wyszło na odwrót. Pewnego dnia Anna ucieszona wpadła do mieszkania i oznajmiła:

• Kochanie Rafa przyjeżdża. Cieszysz się?
• Jak kot w studni. - odpowiedziałem.
• Ej co jest?
• Nic, nic. Tylko jesteś nie odpowiedzialna. Dlaczego oddałaś Hadesa?
• No bo mnie denerwował.
• A idź ty głupia babo. - powiedziałem i wyszedłem z mieszkania.

Po prostu usunąłem się z drogi. Wolałem na to patrzeć z boku. Ta ich relacja jest dziwna. Nie rozumiem jej. Czyżby przestała mnie kochać?

Anna:

W Londynie strasznie mi się nudziło, więc zaprosiłam tu Rafę. On jest świetny, Uwielbiam spędzać z nim czas. Zaraz zaraz, przecież ja mam Davida. Przez ostatnie dwa dni nie zamieniłam z nim więcej niż 5 zdań. Przeanalizowałam sytuację. Uświadomiłam sobie, że tak było już w Brazylii. Co prawda widziałam że David chodzi jakiś wkurzony i znikał na całe dnie, a szczególnie gdy na horyzoncie pojawiał się Rafael, a jego uśmiech, ten uśmiech który mnie oczarował i w którym się zakochałam zniknął. Zdałam sobie sprawę co robię, że tracę tego którego kocham i to bezpowrotnie.