Rozdział 8

  Przed przeczytaniem polecam luknąć do zakładki "Bohaterowie" i  przepraszam za tak długą nieobecność na tym blogu ale naprawdę nie miałam jak tutaj co kolwiek napisać :(  Dobra czytajcie :D

Następnego dnia rano usłyszałam pukanie do drzwi. Po szczekaniu Hadesa już wiedziałam że to moja siostra i jej głupi mąż. Otworzyła im Jula. Gdy Patrick ją zobaczył powiedział do niej:

-         Ej ty jesteś sprzątaczką? Zabieraj ode mnie tego kundla.

-         Nie jestem żadną sprzątaczką frajerze. A Hades jest mądrzejszy od ciebie i do tego rasowy. – odgryzła się dziewczyna

-         Nie obchodzi mnie to. – w tym momencie do pokoju weszłam ja i odpowiedziałam:

-         I dobrze. Trzymaj- powiedziałam i rzuciłam torbą z rzeczami małej w jego stronę. I wynocha mi stąd.

-         Chodź Emilka. – Powiedziała Wera, wzięła małą na ręce i poszli.

-         Dobra ja też już idę. – powiedziała ruda i także wyszła.

-         Ok., to pa.- odpowiedziałam i wróciłam do spania.

Niestety sen nie trwał zbyt długo, mały piesek chciał na spacer. Zwlekłam się z łóżka ubrałam dres i wyszłam z psem do pobliskiego parku. Po powrocie zrobiłam sobie i psu śniadanie i zabrałam się za pakowanie walizek. Kiedy już to zrobiłam wyszłam do pracy.

Wieczorem wracając do naszego mieszkania zobaczyłam że drzwi są otwarte. Z obawy że zostało ono odwiedzone przez złodzieja byłam trochę wystraszona. Aż nagle zza drzwi sypialni wyszedł mężczyzna, a że w mieszkaniu panował półmrok to zdzieliłam go torebką.

-         Ała, Kochanie Zwariowałaś? – zapytał David.

-         Ojejku, przepraszam Misiu. Myślałam że to złodziej

-         No nie wiem po co miałbym włamywać się do własnego domu. To nie logiczne.

-         Sam jesteś nie logiczny. Gdzie pies?

-         U Juliosidy. A co?

-         Nie nic. W gościnnym są już walizki spakowane.

-         Widziałem. O 4 rano mamy samolot do Brazylii. Lepiej idźmy spać.

-         Okej. Tylko skoczę pod prysznic. – powiedziałam i udałam się do łazienki. Gdy wróciłam David już spał, więc wtuliłam się w niego i zasnęłam.

Rano pojechaliśmy na lotnisko i już kilka godzin później podziwialiśmy piękną Brazylię. Po zameldowaniu się w hotelu David pobiegł na trening bo za 3 dni miał rozpocząć się puchar konfederacji. Siedziałam sama w pokoju aż nagle usłyszałam pukanie do drzwi. Gdy je otworzyłam ujrzałam brunetkę mojego wzrostu lecz widać było że jest ode mnie parę lat młodsza. 

-         Cześć Jestem Mia. Ty jesteś Anna prawda? – powiedziała dziewczyna.

-         No tak. A skąd wiesz?

-         David mnie tu przysłał, żebyś się nie nudziła. A no i jestem dziewczyną Piazona.

-         Aha no to miło.

-         Pewnie. Zabieraj torebkę i lecimy. Obiecałam że pokażę ci parę miejsc.

-         Okej. Daj mi 5 minut. – odpowiedziałam po czym spakowałam wszystko co było mi potrzebne i ruszyłyśmy na miasto.

Po całodniowym łażeniu z Mią po mieście byłam padnięta, aczkolwiek umówiłyśmy się jeszcze na wieczorną imprezę w towarzystwie chłopaków.

Ja na imprezę postanowiłam ubrać się w błękitną rozkloszowaną sukienkę bez ramiączek. Mia także wybrała sukienkę lecz czarną z koronki. Zrobiłyśmy sobie nawzajem makijaże i ruszyliśmy w kierunku imprezowni.

Według chłopaków impreza była trochę nudna więc Piazon zamówił u DJ’a kilku rumuńskich hitów Disco polo za co reszta klubu miała ochotę zrobić z niego szaszłyki , lecz na szczęście im się to nie udało.

Następny dzień nie zapowiadał się zbyt wesoło dla całej drużyny.

Rozdział 7

Sorki że nic nie dodawałam ale nie miałam komputera... dobra nieważne macie 7 :)

-         No mów. Jestem ciekawa czego chce ta flądra.

-         Widzę że nie przepadasz za siostrą.

-         No nie specjalnie. Nie zaprosiła mnie na swój ślub bo nie miałam z kim iść.

-         Aha.Głupia. W każdym bądź razie Ona i jej mąż jadą na wakacje i nie mają co zrobić z małą Emilką. Możemy się nią zająć? Proszę cię noo, wiesz jak lubię dzieci.

-         No dobrze ale tylko dlatego że to moja siostrzenica. Ile ona w ogóle ma? Powiedziała ci?

-     No tak. 15 miesięcy.

-         To nie tak źle. Dobra zadzwonię do niej później.  A ty idź po mojego pieska.

-         Jak sobie życzysz kochanie. Dla ciebie wszystko.

Po śniadaniu Luiz poszedł po psa a ja zadzwoniłam do mojej siostry.

-         Halo Weronika?

-         No tak. Anka?

-         Tak. Weźmiemy Emilkę.

-         A ty mieszkasz z jakimś kolesiem?

-         Z Davidem Luizem.

-         No właśnie on mi się też tak przedstawił ale jakoś wam nie wierzę.

-         Dobra, przyjedziesz to się sama przekonasz. Adres prześle ci później smsem

-         No okej, pogadamy jak przyjadę. Buziaczki papa

Odłożyłam telefon i poszłam się umyć przebrać i pomalować. Po pół godzinie przyszedł David z pieskiem na smyczy. Był cały czarny tylko łapki miał jasne.

-         Kochanie. Wróciłem i mam piesia. – zawołał gdy tylko wszedł

-         To super. Dziękuje. Pokaż go. – powiedziałam a chłopak pokazał mi zwierzątko. No śliczny jest.

-         Nie tak śliczny jak ty. – odpowiedział i pocałował mnie.

-         Kochany jesteś.

-         Wiem. W ogóle to przeraża mnie fakt że twoja siostra ma 21 lat, męża i dziecko.

-         Ona jest z nim od 6 lat. Pobrali się dwa lata temu

-         Aha, a ładna jest?

-         Jak lubisz tlenione blondynki, to tak.

-         To już wolę ciebie.

-         A ja wolę mojego Hadesa.

-         Kogo?

-         No tego małego słodziaczka.

-         To ja nie jestem słodki?

-         Jesteś ale nie aż tak.

-         A weź. Nie lubię Cię.

-         Wiem. Ja ciebie też nie.

Dwa dni później do naszego mieszkania zapukała rodzinka mojej siostruni. Wera i Patrick byli zaskoczeni że to co powiedziałam im przy wyjeździe z Hiszpanii (czyli: zobaczycie będę mieszkać lepiej niż wy i znajdę sobie fajnego wysportowanego faceta) się spełniło. Posiedzieli chwilkę i taksówką pojechali na lotnisko. Nie minęło pół godziny a Luiz już uczył małą gry w nożną na środku salonu. Naprawdę ją polubił, nawet chciał żeby Emilka spała w nocy z nami ale mi ten pomysł średnio się podobał.

Kiedy Chelsea wyjechali do Stanów i musiałam zostać jeszcze kilka dni z Emilą mała stała się nie do zniesienia. Rzucała we mnie zabawkami, nie chciała spać, uciekała przedemną, nie chciała jeść itd. Kiedy już naprawdę nie dawałam sobie rady, zadzwoniłam po Julę.

-         I kiedy był David to wszystko było ok.? – zapytała moja przyjaciółka po tym jak wreszcie udało nam się uśpić małą blond diablicę.

-         Tak, jest zupełnie taka jak moja siostra w dzieciństwie.

-         No popatrz. Takie to małe a takie fałszywe.

-         Jeszcze dwa dni, dwa dni. Nie wytrzymam. Pomożesz mi?

-         Jasne, ale tylko dlatego że sama też by mnie z nią trafiło- powiedziała Jul po czym wyszła na balkon zapalić papierosa.

Następnego dnia zadzwonił David. Poprosił mnie abym spakowała dwie walizki, jedną dla niego i jedną dla mnie. Powiedział jeszcze tylko że pojedziemy w wyjątkowe miejsce po czym powiedział że musi kończyć i odezwie się jutro.

Rozdział 6

Miałam wam nie dawać nic jeszcze przez tydzień ale że wybitnie mi się nudzi to macie szóstkę. Miłego czytania. Ten jest zdecydowanie najdłuższy :)

-         David, po co mnie tam ciągniesz? Co tam jest? – pytałam.

-         Coś, czekaj chwile i już ci pokazuje. – odpowiedział i zamknął za sobą drzwi.

-         Tylko szybko bo nie chce mi się czekać.

-         Okej, wchodź. – powiedział i otworzył drzwi. Weszłam do pokoju i rozejrzałam się.

-         Coś się tu zmieniło? - zapytałam

-         Weź, jak mogłaś nie zauważyć, zasłonki powiesiłem.

-         A no tak. Ładne. Muszą być w samochodziki?

-         Jak ci nie pasują to je zdejmę.

-         Mogą zostać. Ale to jakaś aluzja może jest?

-         Nie no po prostu fajne są.

-         Okej, wariacie ty mój.

-         Dobra , dobra. Chodź na basen. – powiedział Luiz i poszedł szukać torby

Po powrocie z basenu zamówiliśmy pizzę. Po zjedzeniu poszliśmy spać.

Kilka dni później

Przyszedł dzień moich urodzin i zarazem finał ligi europy. Piłkarze z Chelsea pojechali już do Amsterdamu kilka dni temu. Ja i Monika dziewczyna Azpiego niestety nie mogłyśmy jechać z nimi. Myślałyśmy że zobaczymy ten mecz w telewizji, ale dostałam e-mail z rezerwacją na dwa bilety do Holandii. To nasi chłopcy załatwili nam wszystko. Hotel, lot w dwie strony i bilety na mecz w loży VIP’ów. Trochę nie dowierzając spakowałyśmy się i pojechałyśmy na lotnisko, gdzie okazało się że jak najbardziej wszystko jest okej  i bilety są już zapłacone.

Po przylocie pojechałyśmy do hotelu. Był to hotel w którym zakwaterowani byli również chłopcy. Podeszłyśmy do recepcji i powiedziałyśmy że mamy rezerwację i chcemy się zakwaterować. Pani na recepcji poprosiła o nasze dowody i odpowiedziała: „ Pani Salbert pokój nr 321 pani narzeczony opłacił wszystko. Oto Pani klucz.” – po czym wręczyła Monice kartę i zawołała boya hotelowego aby zaniósł jej bagaż. Natomiast do mnie powiedziała: „ Pani Lambre. Mam dla Pani wiadomość oraz Pan Luiz zostawił przesyłkę w pokoju. Proszę oto Pani klucz i wiadomość.” – zabrałam od niej kartę do pokoju 322 i kopertę z listem. Mój bagaż również niósł za mnie boy. Pierwszym co zrobiłam po dotarciu do pokoju było otworzenie listu. Jego treść była następująca:

„ Aniu, Kochanie ty moje. W dniu Twoich urodzin chciałbym Ci życzyć wszystkiego najlepszego, spełnienia marzeń  i dużo, dużo szczęścia. Pamiętaj , że bardzo bardzo Cię kocham i że to Ty jesteś dla mnie najważniejsza. Bez Ciebie moje życie nie miało sensu i dzień w którym spotkałem Cię w Tesco był jednym z najlepszych. Bardzo chciałbym być teraz z tobą i chciałbym powiedzieć ci to prosto w twoje piękne oczy. Twojego prezentu niestety nie mogłem ze sobą tutaj wziąć ale na odwrocie masz jego zdjęcie. Twój zastępczy prezent leży na łóżku. Mam nadzieję że ci się spodoba. Jeszcze raz wszystkiego co najlepsze i widzimy się po meczu. Twój David.”

Na odwrocie było przyklejone zdjęcie pieska, a na łóżku leżała klubowa koszulka Davida, bilet i pierścionek. Monika także dostała koszulkę i bilet z tym że Azpilicuetty. Po ogarnięciu się poszłyśmy pooglądać trochę miasto. Ponieważ wieczorem miał być finał nie miałyśmy zbyt dużo czasu. O 18 poszłyśmy się przebrać w koszulki od chłopaków i zabrać bilety. O 20 byłyśmy już na Amsterdam ArenaA. Chwilę po ceremonii otwarcia padł pierwszy gwizdek i zaczęła się gra o zwycięstwo. Od 1 minut Benfica była silniejsza, nawet strzelili bramkę ale że była ona ze spalonego sędzia jej nie zaliczył. Do przerwy utrzymywał się wynik 0:0. Druga połowa była już lepsza. W 60 Minucie po podaniu piłki przez Petra Cecha do Fernando Torresa minął On obrońców, okiwał bramkarza i wbił futbolówkę do bramki Benfiki. Niedługo później sędzia stwierdził że Azpi zagrywał ręką i podyktował rzut karny dla zespołu z Lizbony. Chwila niepewności , padła bramka i szanse znów były wyrównane. Jednak to Ibramovic w doliczonym czasie strzelił decydującego gola i Chelsea zdobyła swój pierwszy puchar europy.

Rano wszyscy szczęśliwi, zadowoleni, po świętowaniu i z pucharem wracali do Londynu. W samolocie było dosyć wesoło ponieważ David i Hazard przygotowali innym różne żarty. Na przykład Torres w swoim bagażu podręcznym miał lewą skarpetkę Oscara a ten miał lewą skarpetkę Fernando, zaś i Poda Maty zamienili na takiego samego tylko że z samymi piosenkami 1D i Justina Biebera. Mimo wszystko to nie popsuło im humorów. Z lotniska Heatrow wrócili do swoich domów.

Dzień później

Siedziałam w mieszkaniu i czekałam aż David wróci ze spotkania przed wyjazdem do Stanów. Długo nie wracał. Zdenerwowana dzwoniłam parę razy. Nie odebrał. W końcu o 1 w nocy wrócił do mieszkania trochę z nietrzeźwiony i położył się na kanapie. Już zasypiał ale niestety do salonu weszłam ja i zaczęłam:

-         David gdzie byłeś? Martwiłam się.

-         Na Imprezie. Lucas Piazon wrócił  trzeba było to opić.

-         Dobra, i nic mi nie powiedziałeś.

-         Zapomniałem.

-         Aha, dobra chodź do sypialni. – powiedziałam i pomogłam mu wstać. A tak w ogóle to gdzie moja psinka jest?. – zapytałam.

-         O cholera. Ja głupi, jutro ci go przyniosę. Kochana jesteś.

-         No wiem, żebyś ty też taki był. – odparłam i poszliśmy spać.

Rano, kiedy wstałam Luiza nie było obok mnie. Już miałam się wściec, ale kiedy weszlam do kuchni zobaczyłam Go zmagającego się z patelnią.

-         O cześć słonko. – przywitał mnie uśmiechem i buziakiem. Siadaj, napij się soczku a ja zaraz podam ci kawę i tosty z jajecznicą.

-         Okej, coś się stało? – zapytałam z podejrzeniem

-         Nie. Po prostu cię kocham. Chociaż z drugiej strony dzwoniła twoja siostra i poprosiła nas o coś. Wstępnie się zgodziłem.

-         O co? Jestem ciekawa czego chce ta flądra. 

Zdjęcie pieska :) Tak to mój :D

Rozdział 5

Z okazji dnia dziecka oraz tego że moja pralka umarła macie piątkę :)

 

-         Czekałem na ciebie

-         Fajnie. Możesz mi wreszcie powiedzieć co robisz po nocach?

-         Nie muszę ci się ze wszystkiego tłumaczyć

-         Znów zaczynasz?

-         Chyba ty zaczęłaś

-         A weź zamknij się już

-         Nie mów mi co mam robić.

-         Spadaj buraku. – powiedziałam i poszłam na balkon

Siedziałam tam chwilę aż przyszedł David, przytulił mnie od tyłu, pocałował w policzek i powiedział :

-         Kocham Cię.

-         Wiem, Ja Ciebie też.

-         Przepraszam, ale nie mogę ci nic powiedzieć. Dowiesz się niedługo.

-         Okej wybaczam. Stresujesz się tym meczem z United?

-         No tak trochę, trener nam mówi że musimy wygrać żeby zdobyć jak najwięcej punktów. To dla nas ważne

-         No wiem wiem, chodź zrobimy obiad. – odparłam i ruszylismy do kuchni

Po obiedzie wybraliśmy się na długi spacer ponieważ pogoda w dalszym ciągu była świetna.

Przyszedł dzień meczu z MU. Chłopakom z Chelsea nie poszło aż tak źle, 0:1 i 3 punkty na konto niebieskich to dobry wynik. W środę czeka ich kolejny mecz z Tottenhamem, następny grają w sobotę z Aston Villą którą ograli już 8:0 i nastepnie w środę 15 maja w moje urodziny czeka ich finał ligi europejskiej z Benfica Lizbona dawnym klubem Davida.

Ale wracając do Tottenhamu. Mecz zakończył się wynikiem 2:2. i po 1 punkcie dla każdej z drużyn. Po meczu drzwi naszego zatrzasnęły się z hukiem. Wściekły David rzucił torbę treningową w kąt przedpokoju i przyszedł do salonu gdzie ja oglądałam film.

-         Cześć. Gdzie jest obiad do cholery? Zapytał piłkarz

-         W kuchni a gdzie ma być?

-         Gdzie w kuchni?

-         Na kuchence. Ślepy jesteś? Weź sobie – odpowiedziałam, wstałam z kanapy i zamierzałam wyjść do sklepu.

-         A ty gdzie? Zapytał Luiz i chwycił mnie za nadgarstek.

-         Chyba nie muszę ci się ze wszystkiego tłumaczyć. Puść mnie kretynie.

-         Znowu zaczynasz?

-         Ide do sklepu. Weź się ogarnij. – powiedziałam, wzięłam torebkę i wyszłam z mieszkania.

-         Kup mi nutellę. – krzyknął z balkonu , kiedy byłam już na dole,

Zrobiłam najpotrzebniejsze zakupy w pobliskim sklepie i wróciłam do Davida.

-         Masz nutelle? Zapytał od razu gdy tylko zamknęłam za sobą drzwi.

-         Mam. Łap. – odpowiedziałam i rzuciłam słoikiem w jego stronę.

Dzięki. Kochana jesteś. Chodź coś ci pokażę. – odparł i zaczął mnie ciągnąć w stronę sypialni.

Rozdział 4

Z okazji tego że zepsuła mi się pralka i nie mam co robić zapraszam na rozdział numer 4 :)

Wracamy do Teraźniejszości  :)

Po pięknie wygranym dwumeczu z Fc Basel piłkarze Chelsea celebrowali swój sukces. Dwie bramki Davida bardzo mnie ucieszyły. Ale niestety Luiz zaczął się podejrzanie zachowywać.  Dwa dni przed meczem z Manchesterem United wrócił do mieszkania późno nad ranem. Nawet nie powiedział mi gdzie był tylko bez słowa wziął prysznic i poszedł spać do innego pokoju. Rano spotkałam go w kuchni rozmyślającego z kubkiem kawy.

-         Cześć. – powiedział i podniósł wzrok po czym znów zaczął gapić się w kubek.

-         No cześć. Powiesz mi gdzie wczoraj byłeś oprócz treningu?

-         Nieważne.

-         Aha, a dlaczego spałeś w drugim pokoju?

-         Myślałem że śpisz i nie chciałem cię obudzić.

-         Taa jasne, może chcesz to wszystko skończyć?

-         Nie chcę. Przecież Cię kocham.

-         No jakoś nie widzę. Dobra ja idę.

-         Okej, a gdzie?

-         Gdzieś. Będę później. – powiedziałam i wyszłam

Nie zdążyłam odejść 5 metrów od domu a zaczął dzwonić mój telefon. Był to David. Odebrałam dopiero po chwili.

-         No co jest?

-         Kotek nie wygłupiaj się. Wracaj na górę.

-         Spokojnie idę tylko do Jul. Wracam za niedługo.

-         Mało mnie to interesuje. Wracaj tu.

-         Wrócę jak się ogarniesz.

-         Ja mam się ogarnąć? Rozśmieszyłaś mnie.

-         Dobra .Daj mi spokój.  Nara –powiedziałam i zakończyłam rozmowę.

Idąc do mojego dawnego mieszkania spotkałam Edena Hazarda. Był wyraźnie lekko wkurzony.

-         O cześć Anna.

-         No cześć.

-         Jest David w domu?

-         Chyba tak, a co się stało?

-         Ktoś podmienił mi dezodorant na brokatowy lakier do włosów

-         Hahaha. Naprawdę? – nie mogłam powstrzymać śmiechu.

-         Tak, naprawdę. Patrz.- powiedział piłkarz i podniósł koszulkę. Wszędzie się błyszczał.

-         Myślisz że to David?

-         Raczej tak, nikt inny nie ma takich pokręconych pomysłów. W zeszłym tygodniu wsypał Oscarowi corn flakesy do kieszeni w bluzie i podmienił talk na cukier puder.

-         To rzeczywiście w jego stylu.

-         Oj tak, aż się boje co będzie jak do klubu wróci Lucas Piazon. 

-         Na pewno nie będziecie mieli nudno. Ja już lecę. Pa

-         No trzymaj się.

Kiedy doszłam do kamienicy w której mieszka Jul, wspięłam się po schodach i otworzyłam drzwi. Rozejrzałam się po niedużym pokoju. Panował tam straszny bałagan. W kuchni to samo nawet gorzej.

-         Cześć Ruda. Ale masz tu syf. Gdzie Wojtek? 

-         Hej. No wiem. Który Wojtek?

-         No Szczęsny, twój chłopak.

-         Już nie mój i nie wiem.

-         Czemu? Co się stało?

-         Nie wiem, nie dogadywaliśmy się. A ty jak tam z Luizem?

-         No dobrze. Wstawaj i sprzątamy to zanim przyjdą mrówki, karaluchy albo szczur.

-         Okej. Wizja robactwa bądź gryzonia minie przeraża ale z drugiej strony miała bym z kim pogadać.

-         Nie gadaj głupot masz mnie.

-         Dzięki. – odpowiedziała i zabrałyśmy się za sprzątanie.

Gdy wszystko lśniło już czystością, pożegnałam się z przyjaciółką i wróciłam do Davida. Stał w przedpokoju lekko podenerwowany.

Rozdział 3

Tak jak obiecałam wrzucam nowy rozdział. Mam nadzieję że ten jest już wystarczająco długi :)

Chociaż byliśmy przyjaciółmi to z dnia na dzień stawaliśmy się dla siebie coraz ważniejsi. Po roku znajomości spędzaliśmy razem każdą wolną chwilę. Było naprawdę fajnie. Do momentu kiedy poznałam Roberta. Wysoki brunet, świetnie zbudowany, słodki uśmiech i te sprawy. Był on klientem siłowni w naszym Clubie. Kiedy zaczęłam się z nim spotykać David zszedł na boczny tor. Miałam dla niego mało czasu, przez co był smutny, wkurzony i wściekle zazdrosny ale, nie dawał po sobie tego poznać. Udawał że wszystko jest okej. Po pewnym czasie odkryłam że Robert ma dwie a nawet trzy dziewczyny jednocześnie. Okropnie wściekła i zapłakana biegłam przez wieczorny zatłoczony Londyn. Po tym co mi zrobił ten pajac zrozumiałam ile dla mnie znaczy Luiz. Kiedy dotarłam pod drzwi Jego mieszkania, On od razu je otworzył, nie powiedział nic, tylko objął mnie i zaprowadził na kanapę. Usiedliśmy a on mnie przytulił.

-         Co się stało? - zapytał

-         Rozstałam się z Robem. – odpowiedziałam

-         No i dobrze.

-         O co ci chodzi?

-         On jest głupi. Ty też zresztą, skoro z nim byłaś...

-         Jak możesz tak mówić pajacu?

-         Normalnie i nie mów do mnie pajacu.

-         Nie będziesz mi mówić jak mogę do ciebie mówić a jak nie

-         Jak wolisz to leć do Roba.

-         No chyba cię pogięło.

-         Skoro z tobą jeszcze tutaj gadam to chyba tak.

-         Dobra. Ja idę. – powiedziałam i znów wybuchłam płaczem

-         Czekaj zostań. Przepraszam. Poniosło mnie. Byłem zazdrosny – powiedział piłkarz

-         Okej. Wybaczam. Ale błagam ogarnij się i nie rób już tak.

-         Dobrze. Teraz będzie inaczej.

-         Wiem. Teraz wszystko się zmieni. – odpowiedziałam i wtuliłam się w niego mocniej.

-         Czemu? Coś się stało? – zapytał

-         Nie, ale przemyślałam sobie wiele spraw. Przede wszystkim zrozumiałam kto jest dla mnie najważniejszy na świecie.

-         Powiesz mi kto?

-         Tak, to jesteś Ty.

-         I  kochasz mnie?

-         Kocham Cię i to bardzo. Dziękuję że byłeś i jesteś.

-         I będę już na zawsze. Warto było czekać. – odpowiedział i mnie pocałował.

Tej nocy nie dane było nam się rozstać. Gadaliśmy przytuleni i całowaliśmy się do 5 rano. Chwilę po 5 przysnęliśmy ale sen nie trwał długo ponieważ po Davida przyszedł Oscar i poszli na trening. Na treningu piłkarz wygłupiał się i dużo uśmiechał. Wreszcie było widać że jest szczęśliwy. Ja natomiast poszłam do mieszkania które dzieliłam z Jul i natychmiast zaczęłam Ją budzić.

-         Ej ty ruda wiewiórka wstawaj. – mówiłam szturchając przyjaciółkę.

-         O Ana. Wróciłaś. Która godzina? – Pytała zaspana dziewczyna

-         Niezbyt wczesna, 6:35 – odpowiedziałam

-         Po cholerę mnie tak wcześnie budzisz? Pogięło cię? Stało się coś?

-          Oj stało się. Zrzuciłam Roberta, oprócz mnie miał jeszcze dwie inne.

-         Sorki An, przykro mi. Głupio mi teraz bo to ja cię namówiłam żebyś się z nim umówiła.

-         No spoko, nic się nie stało. Do diabła z nim. Mam jeszcze lepszą wiadomość.

-         Niech zgadnę, Ty i David jesteście parą?

-         Tak.

-         Wreszcie. Strasznie do siebie pasujecie. Nawet nie wiesz jak się cieszę.

-         Ja też. I to bardzo.

-         Na co czekamy? Trzeba to uczcić. Co powiesz na gofry i malinowe milk shake?

-         Super pomysł.

-         Okej. To ty sobie odpocznij a ja zajmę się wszystkim. – powiedziała po czym zaczęła się ubierać i wyszła do sklepu.

Kiedy już wróciła to zrobiła śniadanie, zjadłyśmy a Ona wyszła do Pracy. Ja z racji tego że miałam wolne poszłam spać. Jednak moja drzemka nie trwała zbyt długo. Po treningu wpadł Luiz budząc mnie pocałunkami i mówiąc : „wstawaj moja śpiąca królewno”

-         No cześć kochanie. Jak tam trening?

-         A  bardzo dobrze. Gram jak natchniony, wreszcie czuje że jestem szczęśliwy.

-         Nawet to po tobie widać. – powiedziałam i przytuliłam się do niego.

-         Kocham Cię moja Hiszpaneczko.

Ja ciebie też mój Brazylijczyku. – odpowiedziałam, po czym zasnęliśmy wtuleni w siebie.

Rozdział 2

Znów krótko ale ten jest ostatnim takim krótkim. Mimo wszystko mam nadzieję że mi wybaczycie :) Dlatego nowy rozdział dodam w Niedzielę. :)

Dzień później mijając Luiza. Powiedziałam mu : „Cześć David”. Na co on :

-         Myślałem że już nigdy nie załapiesz kim jestem.

-         No jednak załapałam.

-         Wnioskuję że nie jesteś wielką fanką piłki nożnej.

-         No nie jestem. W ogóle nie interesuje mnie żaden sport

-         No to dużo tracisz dziewczyno. Jak w ogóle masz na imię.

-         Anna. – odpowiedziała

-         Zatem Anno dasz zaprosić się na kawę?

-         No jasne czemu nie? – powiedziałam i ruszyliśmy do kawiarni.

Po spotkaniu Davidem wróciłam do mieszkania. Julia od razu zapytała:

-         Dlaczego cię tak długo nie było?

-         Byłam na kawie z Luizem

-         I co ? Jak było?

-         Nie specjalnie. Jest fajny i zabawny, ale jednak nie dla mnie.

-         Dlaczego?

-         No nie wiem. Za bardzo przypomina mi Chrisa.

-         Oj weź zapomnij już o tym Chrisie.

-         No łatwo ci mówić. To nie ty byłaś z nim przez 3 lata.

-         Wiem przepraszam, przegięłam ale nie mogę patrzeć jak przez jednego wielkiego durnia marnujesz sobie szanse u super kolesia.

Kolejne dni były całkiem zwyczajne, praca dom itd... Parę razy spotkałam się z Davidem. Zawiązała się między nami przyjacielska więź. Wiedziałam że mogę powiedzieć mu wszystko. Chodziliśmy razem do Clubów na imprezy albo przesiadywaliśmy godziny na kawie. Moja przyjaciółka pozazdrościła mi przyjaźni z piłkarzem i zaczęła umawiać się z Wojtkiem Szczęsnym, z tym że Julka i Wojtek po miesiącu zostali parą a ja i David dalej byliśmy tylko przyjaciółmi.

Rozdział 1

Dwa lata wcześniej

Przyjechałam właśnie do Londynu. Po rozstaniu z moim chłopakiem Chrisem w Hiszpanii nie trzymało mnie już nic. Mój kuzyn Lukas zgodził się bym przez kilka miesięcy mieszkała z nim i jego żoną Basią. Jakiś czas później zaczęłam pracę jako recepcjonistka w fitness clubie, tam poznałam Julię. Od razu się zaprzyjaźniłyśmy, obie byłyśmy tak samo walnięte że wynajęłyśmy razem mieszkanie.

Kilka miesięcy później wracając z pracy wstąpiłam do supermarketu po drobne zakupy. Chodząc między półkami wpadłam na szatyna z burzą loków na głowie.

-         Przepraszam. – powiedział i uśmiechnął się.

-         Nie to nie ja przepraszam. To moja wina – odpowiedziałam i poszłam w swoją stronę.

Po tym zdarzeniu mijałam go niemal codziennie. Za każdym razem posyłał mi swój uśmiech. Zaintrygowało mnie to i postanowiłam o tym opowiedzieć Julii.

Wróciłam do mieszkania, zrobiłam sobie herbatę i dołączyłam do współlokatorki oglądającej swój ukochany serial w telewizji.

-         Ej muszę ci coś powiedzieć bo nie wytrzymam – zaczęłam

-         No to mów szybko. – odpowiedziała zaciekawiona Jul.

-         Od prawie miesiąca mijam koło sklepu kolesia a on się do mnie tylko uśmiecha.

-         Aha to pewnie jakiś freak. A jak wygląda? – zapytała

-         Taki wysoki szatyn z szopą loków na głowie.

-         O cholera. Zaczekaj, zaraz wracam. – dziewczyna zerwała się z kanapy i pobiegła po laptopa. – To ten? – zapytała pokazując zdjęcie.

-         No tak. A skąd ty go wytrzasnęłaś?

-         Jak to skąd? To jest David Luiz. Nowy nabytek Chelsea. Jak można tego nie wiedzieć?

No jakoś można. Mnie piłka nożna nie jara. – odpowiedziałam i wyszłam po kolejną herbatę.

Taa wiem, krótki jest ale następne będą już dłuższe :) 

Prolog

Cześć wszystkim. Prolog tego opowiadania jest „teraźniejszością” następnie poznamy historię jak poznali się główni bohaterowie i jak to się stało że są razem a na koniec wrócimy do teraźniejszości :)  miłego czytania. zapraszam na prolog .

Obudził mnie dzwonek do drzwi, przewróciłam się na drugi bok, no tak mój chłopak jeszcze śpi –pomyślałam. po czym poszłam otworzyć drzwi. Był to kolega z drużyny mojego ukochanego.

-         O cześć. – przywitałam chłopaka

-         Hej – odpowiedział.

-         Poczekasz na balkonie? Już idę go obudzić.

-         Jasne. – odparł i poszedł tam gdzie go poprosiłam. Zapowiadał się wyjątkowo ciepły i słoneczny dzień w Londynie.

Weszłam do sypialni i zaczęłam budzić Chłopaka

-         David wstawaj i to już! – Krzyknęłam

-         Ana niee, błagam daj mi spać. – odpowiedział

-         Nie, nie ma spania. Masz gościa i czeka na balkonie. – powiedziałam i rzuciłam klubowymi spodenkami w jego stronę.

Piłkarz ubrał je i wyszedł na zewnątrz. Na leżaku siedział zniecierpliwiony Azpilicueta.

-         Stary ile można spać? Już po dwunastej. – zaczął Cesar

-         No można, nie czepiaj się.

-         W sumie to cię rozumiem z taką dziewczyną też bym po nocach nie spał

-         Dobra, dobra przestań masz swoją, Gadaj co cię tu przywiało.

-         No jak to co, zapomniałeś?

-         A no fakt, spotkanie przed wyjazdem do Bazylei.

-         No tak geniuszu, mamy 30 minut. Wyrobisz się?

-         Wyrobię się w 20. – odpowiedział i pobiegł do łazienki po drodze krzycząc: „kochanie przynieś mi ubrania”

Wyszłam zatem z kuchni, zaniosłam kawę Azpiemu i poszłam do garderoby aby wybrać ubrania dla siebie i dla Luiza. Zabrałam żółte szorty i białą bokserkę dla siebie oraz ciemne jeansy i szarą koszulkę dla niego. Zostawiłam ubranie piłkarza na szafce w łazience a sama poszłam przebrać się i pomalować do drugiej. Kiedy skończyłam wzięłam kawę i kanapki a następnie dołączyłam do Azpiego który wciąż siedział na leżaku. Cesar opowiadał mi o fascynacji polskim rapem, to nic że nic z tego nie rozumiał. Dziewczyna którą kochał zaraziła go tą muzyką więc słuchał bezsilnie zrozumieć wersy PiHa bądź też Pyskatego. Po chwili Przyszedł mój kochany loczek , popatrzył na mnie , przytulił i pocałował. po chwili odparł dobra Azpi idziemy. Do mnie powiedział: „to na razie kochanie”. Po czym wziął kanapkę i wyszli.